Powszechnie wiadomo, że zabrudzenie szyb powoduje zmniejszenie ilości światła przenikającego przez otwór oświetleniowy. W zakładach przemysłowych brudzą się obydwie strony szyby. Od zewnątrz, na skutek osiadania na niej pyłów i kurzu, a od wewnątrz, z powodu przyklejania się do zaparowanej szyby pyłów, dymów, i sadzy, wydzielających się podczas procesów technologicznych. Ponadto straty światła wynikają z zastosowania gatunków szkła przepuszczających mniejszą jego ilość niż zwykłe szkło okienne. Jeżeli przepuszczalność światła przez pusty otwór określimy na 100%, to przepuszczalność zwykłego szkła okiennego wynosi 90% szkła zbrojonego lub wzorzystego - 65% a szkła z pustaków szklanych - 55%.
Z kolei czynnikiem, który może znacznie powiększyć natężenie światła we wnętrzu, jest światło odbite. to, że w pomieszczeniu jest jasno nie tylko tam, gdzie pada światło od okna, ale również w narożnikach przy ścianie okiennej, zawdzięczamy właśnie odbiciu światła od ścian, podłogi i sufitu. O tym, jaka ilość światła zostanie odbita, a jaka pochłonięta, decyduje faktura i barwa materiałów użytych na ściany, podłogi, a nawet na meble. Jeżeli przyjmiemy, że materiał idealnie biały odbijałby 100% światła, to świeży, czysty śnieg odbija 85%, tynk wapienno-gipsowy 70%, piasek 60%, drewno surowe 40%, beton surowy 30%, mur ceglany nietynkowany 20%, a farba klejowa koloru granatowego tylko 5%.
Zjawisko odbicia światła powinno być wykorzystywane przy projektowaniu oświetlenia dziennego. Niezależnie bowiem od prawidłowego zaprojektowania okna znaczny przyrost jakości oświetlenia można uzyskać wykonując ściany, sufity i podłogi a także meble z materiałów odbijających światło, czyli z materiałów gładkich i jasnych.
